Wydawca treści Wydawca treści

Obszary NATUR 2000 w Nadleśnictwie Kudypy

22.01.2014 | Paulina Rutkowska

Celem działania europejskiej sieci obszarów chronionych Natura 2000 jest powstrzymanie wymierania zagrożonych roślin i zwierząt oraz ochrona różnorodności biologicznej na terenie Europy. Do wdrożenia sieci zobowiązane są wszystkie kraje Wspólnoty.

W zasięgu Nadleśnictwa Kudypy znajdują się Obszary Natura 2000 stanowią 40 proc. gruntów w zarządzie Lasów Państwowych, zajmują ponad 2,8 mln ha. częściowo lub w całości cztery obszary europejskiej sieci Ekologicznej Natura 2000. Są to: obszar objęty ochroną w ramach Dyrektywy Ptasiej, a mianowicie PLB280002 – Dolina Pasłeki oraz trzy obszary objęte ochroną w ramach Dyrektywy Siedliskowej PLH280006 – Rzeka Pasłęka, PLH280033-Warmińskie Buczyny i PLH280039 – Jonkowo-Warkały.

Dolina Pasłęki (PLB280002) obszar specjalnej ochrony ptaków (OSOP) o powierzchni 20 669,89 ha, w zasięgu nadleśnictwa Kudypy zajmuje 6296.09 ha po wschodniej stronie rzeki Pasłęki. Obszar jest miejscem występowania 23 gatunków ptaków z Załącznika II Dyrektywy Ptasiej i 9 gatunków z Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt. W okresie lęgowym obszar zasiedla, co najmniej 1% populacji krajowej orlika krzykliwego, kani czarnej, derkacza i zimorodka. Oprócz tego w dość dużym zagęszczeniu występują: bąk, bocian biały, bocian czarny, błotniak stawowy i rybitwa czarna. Z 23 gatunków ptaków wymienionych w standardowym formularzu danych dla „Doliny Pasłęki" w zasięgu Nadleśnictwa Kudypy stwierdzono występowanie 16 gatunków. Celem powołania obszaru jest ochrona ostoi ptasiej o randze europejskiej).

Rzeka Pasłęka (PLH280006) - specjalny obszar ochrony siedlisk o powierzchni 8418,50 ha, w zasięgu Nadleśnictwa Kudypy zajmuje powierzchnię 1598.96ha. Z doliną rzeki związanych jest 12 siedlisk wymienionych w Załączniku I Dyrektywy Siedliskowej,
w tym siedliska priorytetowe takie jak: łęgi wierzbowe, olszowe i jesionowe, źródliskowe lasy olszowe na niżu. Położenie, układ przestrzenny i zasięg ostoi umożliwia jej pełnienie kluczowego korytarza ekologicznego. Celem powołania obszaru jest utrzymanie siedlisk fauny wodnej (szczególnie skójki gruboskorupowej), utrzymanie bogatego zespołu ryb związanych z rzeką, utrzymanie płazów zasiedlających zbiorniki dolinne oraz ochrona korytarza ekologicznego, który zapewnia ciągłość bytowania gatunków od centrum regionu w kierunku wybrzeża Bałtyku.
Z gatunków wymienionych w Załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG na terenie obszaru występują ssaki: bóbr (Castor fiber), wydra (Lutra lutra), płazy: traszka grzebieniasta (Triturus cristatus), kumak nizinny (Bombina bombina),ryby: minóg morski (Petromyzon marinus), minóg strumieniowy (Lampetra planeri), minóg rzeczny (Lampetra fluviatilis), boleń (Aspius aspius), różanka (Rhodeus sericeus), piskorz (Misgurnus fossilis), koza (Cobitis taenia), głowacz białopłetwy (Cottus gobio).

Warmińskie Buczyny (PLH280033) specjalny obszar ochrony siedlisk o powierzchni 1525,90 ha. W skład obszaru wchodzą trzy odrębne enklawy, znajdujące się w całości
w zasięgu działania Nadleśnictwa Kudypy Na terenie „Warmińskich Buczyn" występuje 7 siedlisk ujętych w Załączniku I Dyrektywy Siedliskowej, wśród nich obecne są również siedliska priorytetowe (łęgi wierzbowe, olszowe i jesionowe, źródliskowe lasy olszowe na niżu czy torfowiska wysokie z roślinnością torfotwórczą). Podstawowym celem powołania obszaru jest ochrona płatów żyznej i kwaśnej buczyny pomorskiej, na jej wschodnim zasięgu występowania
w Europie jak i ochrona pozostałych siedlisk z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej oraz ochrona gatunków z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej. SOOS „Warmińskie Buczyny" jest ostoją takich gatunków jak: bóbr (Castor fiber), wydra (Lutra lutra), czerwończyk nieparek (Lycaena dispar), kumak nizinny (Bombina bombina) oraz 8 gatunków nietoperzy.

Jonkowo-Warkały (PLH280039) specjalny obszar ochrony siedlisk o powierzchni 226,60 ha w całości znajduje się w zasięgu działania Nadleśnictwa Kudypy. W Jonkowie-Warkałach występuje 5 siedlisk z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej, z czego,
z siedlisk priorytetowych, są to bory i lasy bagienne oraz suche, śródlądowe murawy napiaskowe. Zasadniczym celem ochrony jest zachowanie obecnego charakteru obszaru (występowanie wszystkich trzech rodzajów torfowisk: wysokich przejściowych i niskich), utrzymanie szaty roślinnej oraz stanowisk roślin i zwierząt.
Z gatunków wymienionych w Załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG na terenie obszaru występują 5 gatunków: bóbr (Castor fiber),traszka grzebieniasta (Triturus cristatus), kumak nizinny (Bombina bombina), czerwończyk nieparek (Lycaena dispar) i zalotka większa (Leucorrhinia pectoralis).

Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Bukowisko – łoś i jego gody

11.09.2018 | Łukasz Auguścik

foto. Tomasz Ramczykowski, Stowarzyszenie Leśników-Fotografików

foto. Karol Zalewski, Stowarzyszenie Leśników-Fotografików

W ostatnim miesiącu lata, gdy drzewa zaczynają się pięknie przebarwiać i gubić liście, a dzieci po wakacyjnej przerwie wracają do szkoły, swój okres godowy rozpoczyna łoś – największy gatunek pośród jeleniowatych.

Łoś euroazjatycki (Alces alces), bo tak brzmi jego aktualnie obowiązująca pełna nazwa, to zwierzę związane w głównej mierze z podmokłymi leśnymi lub zakrzaczonymi terenami, preferuje on również torfowiska, mokradła i bagna. Jednakże wraz z nadejściem zimy przenosi się na suchsze tereny wyżej położonych lasów iglastych.

Łoś jako największy przedstawiciel swej rodziny, wpisuje się również w grono największych, aktualnie żyjących ssaków lądowych europy. Jego potężne ciało osadzone na silnych i bardzo długich badylach (nogach) może osiągać wagę u samców nawet ponad 700kg, a u samic ok. 400kg. Ze względu na swą wielkość i duży, wydłużony łeb łosie na pierwszy rzut oka, przez wielu ludzi, są mylone z końmi.

Od wiosny do rozpoczęcia okresu godowego starsze byki prowadzą na ogół samotny tryb życia, zaś zimę przeżywają w małych stadach. Z kolei samice żyją w stadach z potomstwem. Natomiast w czasie rozrodu łosie bytują w małych rodzinnych grupach.

Gody łosi rozpoczynające się na początku września mogą przeciągnąć się do października. Podczas rui, w przeciwieństwie do jeleni, samce łosia nie gromadzą haremu. Samica, która osiągnęła dojrzałość płciową, wraz z początkiem rui płaczliwym głosem nawołuje samca. Byki odzywające się na ogół jedynie w okresie godowym, wydają głos określany w gwarze myśliwskiej jako stękanie. Stękanie nie jest tak okazałe i koncertowe jak w czasie rykowiska u jeleni. Samce w okresie rui są na tyle pochłonięte poszukiwaniem partnerki, że nie pobierają w tym czasie pokarmu. Przez to ich masa w bukowisko może spaść o ok. 20 %.

Byki konkurujące o względy klempy, na początku konfrontacji, w celu odstraszenia rywala prężą się i prezentują potęgę swego ciała, poroża, głosu, a nawet uzębienia. Bardzo często już na tym etapie dochodzi do zakończenia konkurów. Jeżeli jednak żaden z rywali nie chce odpuścić dochodzi do walki, jednakże mniej widowiskowej niż u jeleni.

Ustawione naprzeciwko siebie byki z rozpędem uderzają się głowami i przepychają się na polu bitwy. Potyczkę wygrywa byk, który przepchnie dalej swojego rywala. Przegrany szybko ucieka, aby nie narazić się zwycięzcy i nie dostać od niego dotkliwych ciosów.

Często jednak wygranie pojedynku nie wystarczy żeby móc przekazać swoje geny klempie. Jeżeli towarzyszą jej młode z poprzedniego roku, byk musi je najpierw zaakceptować, żeby klempa dopuściła go do kopulacji. Po około 34 tygodniach ciąży, na przełomie maja i czerwca, na świat przychodzą łoszaki – młode łosie. W miocie może być ich nawet trzy, choć najczęściej rodzi się jeden lub dwa.

Polska populacja tego gatunku, choć po II Wojnie Światowej była bardzo mała, to obecnie mocno się rozbudowała. Szacuje się, że na terenie naszego kraju bytuje obecnie kilkanaście tysięcy łosi. Co raz częściej możemy spotkać te mało płochliwe zwierzęta, a tym samym istnieje większa szansa na zaobserwowanie bukowiska. Niestety do spotkań z łosiami dochodzi nie tylko podczas spacerowania po lesie. Corocznie dochodzi do wielu wypadków samochodowych z udziałem łosi, które niejednokrotnie dla obu stron kończą się śmiertelnie.