Rezerwaty przyrody "Ostoja bobrów na rzece Pasłęce"

  Bóbr europejski (Castor Fiber) – największy polski gatunek gryzonia ziemno-wodnego, dziś powszechnie znany, występujący na większości cieków wodnych, jeszcze niedawno bardzo rzadki i wymagający ochrony.
  W średniowieczu bobry były rozpowszechnione na terenie całego kraju jednak w XVIII w. ich liczebność zaczęła spadać i mimo wczesnego wprowadzenia pewnych form ochrony bobry prawie wyginęły.  W XIX w. istniały już tylko wyspowe stanowiska tego gatunku we wschodniej części kraju. Niewielka populacja bobra występowała również na rzece Pasłęce . Początkowo podejrzewano, że występujące na Pasłęce bobry pochodzą z Ameryki Północnej ( sprowadzone z Kanady do hodowli fermowej), prowadzone badania kariologiczne potwierdziły jednak, że były to bobry europejskie.
  Początki ochrony bobra na terenie Warmii i Mazur sięgają już pierwszych lat po zakończeniu II Wojny Światowej. W celu ochrony tego bardzo rzadkiego wtedy gatunku, z inicjatywy leśników w 1947 roku na terenie Nadleśnictwa Kudypy utworzono rezerwat przyrody – prawdopodobnie był to pierwszy rezerwat przyrody na terenie Polski powołany w celu ochrony bobra europejskiego.
  Zgodnie z zarządzeniem nr 17 Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 23 stycznia 1958r. za rezerwat przyrody pod nazwą „Ostoja Bobrów Kudypy" uznano obszar wzdłuż rzeki Pasłęki położony w gromadach Łukta i Biesal w powiecie ostródzkim i w gromadach Wołowno i Gietrzwałd w powiecie Olsztyńskim. Zgodnie z zarządzeniem rezerwat powołano w celu ochrony bobrów, na terenie ich bytowania wprowadzono liczne zakazy np.: koszenia traw, wycinania drzew, trzciny, sitowia, zbioru owoców, ziół, wypasania zwierząt gospodarskich, polowania, łowienia ryb, niszczenia nor i żeremi. Najstarszy w Polsce rezerwat powołany w celu ochrony bobra.
  W celu wzmocnienia ochrony bobrów na terenie Nadleśnictwa Kudypy powołano tzw. „strażników bobrowych" – byli oni zobowiązani do ochrony bobrów przed kłusownictwem, monitoringu liczebności populacji i zapewnianiu odpowiednich warunków dla bytowania bobrów.
  W roku 1970 Zarządzeniem nr 21 Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego powiększono obszar rezerwatu również o tereny nadleśnictw: Wichrowo, Orneta, Młynary, Zaporowo, Regity –  o łącznej powierzchni 4030, 25 ha. Rezerwat nazwano „Ostoja bobrów na rzece Pasłęce" – pod tą nazwą i w tych granicach funkcjonuje do dnia dzisiejszego.

Rezerwat częściowy„Kamienna Góra"

Rezerwat ustanowiony Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa  z dnia 25 stycznia 1995 roku (MP Nr 5 z dn.4 lutego 1995 r. poz. 83).
Rezerwat zlokalizowany jest w obrębie leśnym Łyna w oddziałach 208, 209, 210a-k. Powierzchnia rezerwatu to 95,52 ha. Najdalej wysunięte na wschód  stanowisko buczyny pomorskiej.
  Głównym celem ochrony tego rezerwatu jest zachowanie ze względów naukowych, przyrodniczo-leśnych, krajobrazowych i dydaktycznych stanowiska buczyny pomorskiej w   aktualnej postaci naturalnej i w otoczeniu zbiorowisk leśnych i bagiennych zajmujących właściwe dla nich siedliska. Buczyna pomorska ( Melico-Fagetum) w uroczysku na Kamiennej Górze między miejscowościami Jonkowo i Łomy jest najbardziej na wschód wysuniętym stanowiskiem tego zespołu, rozwijającym się w pełnej amplitudzie ekologicznej oraz z typowym składem gatunkowym drzewostanu i roślinności runa.