Wydawca treści
Lasy Nadleśnictwa Kudypy
Nadleśnictwo Kudypy jest jednym z 33 nadleśnictw w Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Olsztynie. Położone jest w województwie warmińsko – mazurskim. Powierzchnia Nadleśnictwa wynosi 17927,91 ha.
Lasy położone są w I Krainie (Bałtyckiej) w dzielnicy 8 (Pojezierza Iławsko – Brodnickiego) oraz w II Krainie ( Mazursko – Podlaskiej) w dzielnicach 1 (Pojezierza Mazurskiego) i 2 (Równiny Mazurskiej).
Teren Nadleśnictwa leży nad obszarem dorzeczy rzeki Łyna oraz Pasłęki. Znajduje się tam także kilka dużych jezior takich jak: Ukiel, Wulpińskie, Rentyńskie, Limajno. Klimat wg A. Wosia został zaliczony do regionu zachodniomazurskiego. Znajduje się on pod wpływem klimatu kontynentalnego co oznacza dość krótkie lato i długą śnieżną zimę. Pokrywa śnieżna zalega od 70 do 90 dni. Okres wegetacji roślin trwa około 190 – 200 dni. Suma średnich rocznych opadów wynosi około 600 – 650 mm. Średnia wilgotność oscyluje około 82%, natomiast średnia temperatura powietrza około 7,5◦C. Charakterystycznym elementem tego obszaru jest to że okres wczesnowiosenny objawia się niedoborem opadów, co niekorzystnie wpływa na warunki rozwoju i upraw leśnych. Wiatry wieją najczęściej z kierunku zachodniego, wiosna natomiast z kierunku wschodniego.
Dominującym typem siedliskowym w nadleśnictwie jest LMśw (38.77%) oraz Lśw (26,37%), co będzie miało duży wpływ na udział występujących gatunków. Siedliska borowe, wskazujące na dominującą rolę sosny tworzeniu drzewostanów, zajmują jedynie 27,66% powierzchni leśnej nadleśnictwa.
Drzewostany w Nadleśnictwie Kudypy nie są mocno zróżnicowane. Głównym gatunkiem lasotwórczym jest sosna zajmująca 66,64% powierzchni. Razem z innymi gatunkami iglastymi (świerk, modrzew) zajmują 73,02% powierzchni leśnej. Gatunki liściaste (buk, brzoza, dąb, olcha, jesion i inne) zajmują 26,98% powierzchni.
Najnowsze aktualności
Poznaj nasze drzewa - sosna zwyczajna
Poznaj nasze drzewa - sosna zwyczajna
Sosnowa szyszka
Kora młodej sosny jest czerwono-rdzawa.
Kora starych sosen jest gruba, łuszcząca się.
Igły sosny są długie, wyrastają po 2.
Sosny rosnące w zwarciu mają pnie oczyszczone z gałęzi, korona znajduje się wysoko.
Bez wątpienia jest królową polskich lasów - jest gatunkiem dominującym w blisko 60% naszych drzewostanów. Po 2 wojnie światowej, kiedy lesistość polski wynosiła zaledwie 21 % wprowadzono ją masowo na zniszczone tereny. Gatunek ten ma niewielkie wymagania siedliskowe , szybko rośnie i daje cenny surowiec i cieszy się w naszym kraju ogromną popularnością.
Sosnę zwyczajną znamy wszyscy, nie sposób jej nie zauważyć spacerując po lasach. Występuje prawie wszędzie od skrajnie suchych wydm po wilgotne siedliska borów bagiennych. Jej naturalny zasięg występowania nie obejmuje jedynie Bieszczadów.
Sosna jest drzewem zimozielonym, iglastym. Jej liście to igły wyrastające po 2 z krótkopędów, utrzymują się na gałązkach przez 4-6 lat. Igły są długie 4-7 cm, szaro lub niebieskozielone, sztywne, lekko skręcone wokół własnej osi. Dorasta do 40 m wysokości. Kora u podstawy pnia starych drzew jest szarobrązowa i gruba (ok. 10 cm), głęboko spękana, w górnej części ma zabarwienie czerwono-rdzawe i łuszczy się cienkimi płatami.
Drewno sosny zwyczajnej stanowi jeden z najważniejszych materiałów budulcowych. Charakteryzuje się dobrymi parametrami technicznymi , dużą sprężystością, wytrzymałością mechaniczną i łatwością obróbki. Znajduje wszechstronne zastosowanie , zwłaszcza w budownictwie i meblarstwie. Jest powszechnie wykorzystywane na konstrukcje domów , stolarkę, podłogi i meble. Drewno sosnowe wykorzystywane jest również do produkcji papieru.
Sosna zwyczajna ma również bogate walory lecznicze. Ze względu na olejki eteryczne zawarte w igliwiu spacery w sosnowych borach zalecane są osobą z chorobami układu oddechowego. Z zebranych w maju młodych pędów zasypanych cukrem przyrządza się syrop wykorzystywany w leczeni przeziębienia.
