Wydawca treści Wydawca treści

Historia

Nadleśnictwo Kudypy jest jednym z najstarszych nadleśnictw na terenie Warmii i Mazur. Jako jedno z nielicznych nadleśnictw posiada bogatą dokumentację archiwalną sięgająca pierwszych lat XIX wieku.

Przed rozbiorami (do 1772 r.) jako leśnictwo było podległe Kapitule Warmińskiej, po rozbiorach początkowo jako leśnictwo a na początku XIX wieku już jako nadleśnictwo pod nazwą "Koenigliche Oberforsterei Kudippen". 
W Archiwum Państwowym w Olsztynie zbiory archiwalne Nadleśnictwa Kudypy zawierają pełną dokumentację działalności gospodarczej począwszy od 1814r. Liczą one aż 750 teczek. Pisane są w języku niemieckim. Te najwcześniejsze pismem gotyckim. Studiując dokumenty archiwalne można poznać opisy taksacyjne drzewostanów, rejestry powierzchniowe, zarządzenia i instrukcje dotyczące zasad prowadzenia gospodarki leśnej, informacje o łowiectwie, inwentaryzacje zwierzyny, sprawy personalne, dokumentacje finansową.
 
    
 
Pierwszym znanym z nazwiska nadleśniczym był Neuman (w okresie 1821-1855), ostatnim niemieckim nadleśniczym był Otto Krieger (w latach 1930-1945). Nadleśniczym, stawiano bardzo wysokie wymagania (zachowała się instrukcja wymagań wobec nadleśniczego). Natomiast leśniczymi byli bardzo często polacy (Anczykowski, Sikora, Sojkowski, Hermański, Naninski i inni).
Po wojnie w lipcu 1945 roku w funkcje Nadleśniczego objął Otokar Rudke. To Nadleśniczy Rudke wraz z Wojewódzkim Konserwatorem Przyrody w 1947 roku utworzył pierwszy w powojennej historii Warmii rezerwat. Rezerwat faunistyczny "Bobry" miał na celu ochronę bobra na rzece Pasłęce, gatunku w ówczesnym czasie zagrożonego w Polsce wyginięciem.
W 1956 roku Nadleśniczym Nadleśnictwa Kudypy został Witold Rutkowski, absolwent Wydziału Leśnego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Obowiązki Nadleśniczego pełnił do dnia swojej śmierci w roku 1982.
W roku 1982 na stanowisko Nadleśniczego powołany został Leonard Kostka, absolwent Wydziału Leśnego ART w Poznaniu. Stanowisko Nadleśniczego obejmował do roku 1995. W tym okresie największe zmiany wniosła obowiązująca do dziś ustawa o lasach z 1991 roku, prywatyzacja prac leśnych oraz przekształcenia własnościowe w latach 1990-1995.
Od roku 1995 funkcję Nadleśniczego pełnił Jan Skabara. W latach 1985-1992 był Dyrektorem Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych w Olsztynie. Swoje obowiązki pełnił do 2006 roku, do czasu emerytury. Kolejnym długoletnim Nadleśniczym był Alfred SZlaski, gdy odszedł na emeryturę zastapiła go Małgorzata Błyskun. W maju 2020 roku stanowisko Nadleśniczego objął  Mariusz Orzechowski. Obecnie ( od 12 czerwca 2024 r. ) lasami Nadleśnictwa Kudypy zarządza Tomasz Pampuch.
 
Nadleśnictwo było stosunkowo niewielkie obszarowo (od 4 000ha w 1814 r. do blisko 6 000ha w 1945 r.). Po wyzwoleniu w 1945 r. Nadleśnictwo Kudypy zostało powiększone o powierzchnie lasów prywatnych drobnych i średnich właścicieli. Okres powojenny, szczególnie w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego stulecia, był okresem intensywnego zalesiania nieużytków i gruntów porolnych. W tym okresie powierzchnia lasów wzrosła o ponad 30%. Proces ten trwa i obecnie powierzchnia lasów na wskutek zalesiania gruntów porolnych wzrasta rocznie o ok. 100ha.

Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Zbiór nasion - pierwszy etap na drodze od nasionka do drzewa

Zbiór nasion - pierwszy etap na drodze od nasionka do drzewa

Zbiór nasion to fundamentalny element hodowli lasu. Zebrane nasiona w głównej mierze trafiają na szkółki, gdzie służą do wyhodowania młodego pokolenie lasu. Określona pula zasila również rezerwę Leśnego Banku Genów.

Co roku Leśnicy na dziesiątkach tysięcy hektarów sadzą nowe pokolenie lasu. Do tego celu potrzeba setek milionów małych drzewek, a żeby je wyhodować potrzeba wielu ton nasion.

Kiedy są zbierane nasiona? To wszystko zależy od gatunku drzewa. Urodzaj nasion nie
u wszystkich gatunków występuje co roku - drzewa mają swoje lata nasienne, które są bardzo złożonym elementem rozwoju drzew i zależą od wielu czynników. Na ogół przyjmuje się, że np. lipy obficie owocują co roku lub co dwa lata, sosna pospolita co 3 do 5 lat, a dąb bezszypułkowy i buk zwyczajny w odstępie nawet od 5 do 10 lat. Jednakże wspomniane lata nasienne nie są regułą, co potwierdza m.in. dąb, który w wielu miejscach w naszym kraju obficie obradzał w ciągu ostatnich dwóch lat.

Termin i sposób zbioru nasion zależą w głównej mierze od specyfiki owoców, które kryją
w sobie nasiona. Bukiew, żołędzie, czy też owocostany z grabu i klonowe skrzydlaki zbiera się po ich dojrzeniu i opadnięciu na ziemię. Czasami nasiona zbierane są z ziemi po ich wcześniejszym otrząśnięciu. Często pod drzewami, przed opadem nasion rozkładane są różnego rodzaju płachty, które ułatwiają zbiór nasion.

Z takich drzew jak np. sosny, brzozy i olchy zbioru dokonuje się przed zupełnym dojrzeniem owoców - na drzewach stojących lub z drzew ściętych podczas pozyskania drewna. Taki typ zbioru stosuje się ze względu na to, że u niektórych drzew owoce po dojrzeniu otwierają się lub rozpadają i znajdujące się w nich najczęściej bardzo drobne nasiona rozsypują się i ich zbiór jest bardzo ciężki lub wręcz niemożliwy. Czasami praktykowany jest tzw. "zbiór na zielono" - zbierane są jeszcze nie dojrzałe nasiona o zielonym zabarwieniu. Najczęściej zbierane są w ten sposób nasiona lipy, grabu, czy też jesionu. Metoda ta jest stosowana m.in. w celu skrócenia czasu kiełkowania nasion. Jednakże nasiona takie nie nadają się do długiego przechowywania i muszą być natychmiastowo wysiewane.

W zależności od specyfiki nasion, metody siewu i potrzeb hodowlanych nasiona mogą być wysiewane bezpośrednio po zbiorze lub też przechowywane. Przechowywanie nasion jest bardzo złożonym procesem, uzależnionym od właściwości biologicznych nasion. Musi być spełniony szereg czynników tj. m.in. odpowiednia temperatura i wilgotność, aby do momentu wysiewu nasiona nie utraciły swej wartości siewnej.