Już po ilości samochodów w otoczeniu lasów można wnioskować, że coś zaczęło dziać się
w leśnych ostępach. Pojaw grzybów potwierdzają również strony internetowe wypełnione świeżymi, fotograficznymi zbiorami grzybowymi.

Przemierzając lasy, poza dość popularnymi grzybami, można natrafić również na rzadszych przedstawicieli tego królestwa. Często nie należą one do gatunków urozmaicających nasze kuchnie, to jednak są one ciekawymi i cennymi znaleziskami przyrodniczymi.

Tak jest m.in. z tytułowym drobnoporkiem sproszkowanym, po mimo tego, że nie należy on do tych najrzadszych, to jednak nie łatwo o spotkanie z nim. Choć grzyb ten występuje
na rozległym obszarze obejmującym m.in. Europę, Rosję oraz Kanadę, to jednak jest bardzo rozproszony i rzadki. W związku z tym został on ujęty na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski, na której ma on status R - rzadki. Panujące w ostatnim czasie warunki pogodowe przyczyniły się do szybkiego rozwoju grzybowego bogactwa. Przy odrobinie szczęścia można spotkać takie rzadkości jak właśnie drobnoporek sproszkowany, który z pewnością występuje w podolsztyńskich lasach, na terenie gmin Gietrzwałd, Jonkowo i Dywity.

Podczas pierwszego spotkania z owocnikami tego drobnoporka może pojawić się mała niepewność, czy oby na pewno to, co widzimy jest grzybem, czy może jednak nie.
To wszystko za sprawą ich budowy i ogólnego wyglądu.

Nazwa drobnoporka sproszkowanego wiąże się z rozwojem jego owocników.
Owocniki są jednoroczne. Pod koniec swojego owocniki niejako więdną, wyglądając nieco jak zmoczone pierze. Na końcu rozpadają się one na jasnobrązowy proszkowaty pył.

Pojedyncze owocniki drobnoporka sproszkowanego mogą dorastać nawet do 11 cm średnicy. Najczęściej spotykane są grupy, rzadko pojedyncze owocniki.
Rosną one przeważnie na pniakach oraz korzeniach martwych lub obumierających drzew iglastych, a choć rzadko, to również na drzewach liściastych.

Drobnoporek sproszkowany jest organizmem saprotroficznym. Rozwijając się w martwym lub obumierającym drewnie, przyczynia się on do jego rozkładu. Tym samym wpisuje się on w grupę reducentów, pełniących ważną rolę w funkcjonowaniu ekosystemu. Owocniki tego grzyba są niejadalne, pozostaje więc nacieszyć nim oko, a nie żołądek.