Asset Publisher Asset Publisher

Lasy Nadleśnictwa Kudypy

Nadleśnictwo Kudypy jest jednym z 33 nadleśnictw w Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Olsztynie. Położone jest w województwie warmińsko – mazurskim. Powierzchnia Nadleśnictwa wynosi 17927,91 ha.

 

 

   

Lasy położone są w I Krainie (Bałtyckiej) w dzielnicy 8 (Pojezierza Iławsko – Brodnickiego) oraz w II Krainie ( Mazursko – Podlaskiej) w dzielnicach 1 (Pojezierza Mazurskiego) i 2 (Równiny Mazurskiej).

Teren Nadleśnictwa leży nad obszarem dorzeczy rzeki Łyna oraz Pasłęki. Znajduje się tam także kilka dużych jezior takich jak: Ukiel, Wulpińskie, Rentyńskie, Limajno. Klimat wg A. Wosia został zaliczony do regionu zachodniomazurskiego. Znajduje się on pod wpływem klimatu kontynentalnego co oznacza dość krótkie lato i długą śnieżną zimę. Pokrywa śnieżna zalega od 70 do 90 dni. Okres wegetacji roślin trwa około 190 – 200 dni. Suma średnich rocznych opadów wynosi około 600 – 650 mm. Średnia wilgotność oscyluje około 82%, natomiast średnia temperatura powietrza około 7,5◦C. Charakterystycznym elementem tego obszaru jest to że okres wczesnowiosenny objawia się niedoborem opadów, co niekorzystnie wpływa na warunki rozwoju i upraw leśnych. Wiatry wieją najczęściej z kierunku zachodniego, wiosna natomiast z kierunku wschodniego.

Dominującym typem siedliskowym w nadleśnictwie jest LMśw (38.77%) oraz Lśw (26,37%), co będzie miało duży wpływ na udział występujących gatunków. Siedliska borowe, wskazujące na dominującą rolę sosny tworzeniu drzewostanów, zajmują jedynie 27,66% powierzchni leśnej nadleśnictwa.

Drzewostany w Nadleśnictwie Kudypy nie są mocno zróżnicowane. Głównym gatunkiem lasotwórczym jest sosna zajmująca 66,64% powierzchni. Razem z innymi gatunkami iglastymi (świerk, modrzew) zajmują 73,02% powierzchni leśnej. Gatunki liściaste (buk, brzoza, dąb, olcha, jesion i inne) zajmują 26,98% powierzchni.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Bukowisko – łoś i jego gody

Bukowisko – łoś i jego gody

W ostatnim miesiącu lata, gdy drzewa zaczynają się pięknie przebarwiać i gubić liście, a dzieci po wakacyjnej przerwie wracają do szkoły, swój okres godowy rozpoczyna łoś – największy gatunek pośród jeleniowatych.

Łoś euroazjatycki (Alces alces), bo tak brzmi jego aktualnie obowiązująca pełna nazwa, to zwierzę związane w głównej mierze z podmokłymi leśnymi lub zakrzaczonymi terenami, preferuje on również torfowiska, mokradła i bagna. Jednakże wraz z nadejściem zimy przenosi się na suchsze tereny wyżej położonych lasów iglastych.

 

Łoś jako największy przedstawiciel swej rodziny, wpisuje się również w grono największych, aktualnie żyjących ssaków lądowych europy. Jego potężne ciało osadzone na silnych i bardzo długich badylach (nogach) może osiągać wagę u samców nawet ponad 700kg, a u samic ok. 400kg. Ze względu na swą wielkość i duży, wydłużony łeb łosie na pierwszy rzut oka, przez wielu ludzi, są mylone z końmi.

 

Od wiosny do rozpoczęcia okresu godowego starsze byki prowadzą na ogół samotny tryb życia, zaś zimę przeżywają w małych stadach. Z kolei samice żyją w stadach z potomstwem. Natomiast w czasie rozrodu łosie bytują w małych rodzinnych grupach.

 

Gody łosi rozpoczynające się na początku września mogą przeciągnąć się do października. Podczas rui, w przeciwieństwie do jeleni, samce łosia nie gromadzą haremu. Samica, która osiągnęła dojrzałość płciową, wraz z początkiem rui płaczliwym głosem nawołuje samca. Byki odzywające się na ogół jedynie w okresie godowym, wydają głos określany w gwarze myśliwskiej jako stękanie. Stękanie nie jest tak okazałe i koncertowe jak w czasie rykowiska u jeleni. Samce w okresie rui są na tyle pochłonięte poszukiwaniem partnerki, że nie pobierają w tym czasie pokarmu. Przez to ich masa w bukowisko może spaść o ok. 20 %.

 

Byki konkurujące o względy klempy, na początku konfrontacji, w celu odstraszenia rywala prężą się i prezentują potęgę swego ciała, poroża, głosu, a nawet uzębienia. Bardzo często już na tym etapie dochodzi do zakończenia konkurów. Jeżeli jednak żaden z rywali nie chce odpuścić dochodzi do walki, jednakże mniej widowiskowej niż u jeleni.

 

Ustawione naprzeciwko siebie byki z rozpędem uderzają się głowami i przepychają się na polu bitwy. Potyczkę wygrywa byk, który przepchnie dalej swojego rywala. Przegrany szybko ucieka, aby nie narazić się zwycięzcy i nie dostać od niego dotkliwych ciosów.

 

Często jednak wygranie pojedynku nie wystarczy żeby móc przekazać swoje geny klempie. Jeżeli towarzyszą jej młode z poprzedniego roku, byk musi je najpierw zaakceptować, żeby klempa dopuściła go do kopulacji. Po około 34 tygodniach ciąży, na przełomie maja i czerwca, na świat przychodzą łoszaki – młode łosie. W miocie może być ich nawet trzy, choć najczęściej rodzi się jeden lub dwa.

 

Polska populacja tego gatunku, choć po II Wojnie Światowej była bardzo mała, to obecnie mocno się rozbudowała. Szacuje się, że na terenie naszego kraju bytuje obecnie kilkanaście tysięcy łosi. Co raz częściej możemy spotkać te mało płochliwe zwierzęta, a tym samym istnieje większa szansa na zaobserwowanie bukowiska. Niestety do spotkań z łosiami dochodzi nie tylko podczas spacerowania po lesie. Corocznie dochodzi do wielu wypadków samochodowych z udziałem łosi, które niejednokrotnie dla obu stron kończą się śmiertelnie.